Plasticvalley ontstaat door sterk staaltje sociaal ondernemen

Het is cadeautjestijd en bij ons op het terrein loopt een vrouw met een grote zak. Ga je uitdelen, vraag ik. Je ziet er niet uit als een hulpsinterklaas.

Nee, zegt ze, ik ben jullie buurvrouw. Mijn huis grenst aan het terrein en ik kom hier geregeld. Tegenwoordig ook voor de business, zegt ze lachend, terwijl ze de grote zak neerzet. “Ik doe zaken met de mensen van de dagbesteding. Die helpen bij het sorteren van zwerfplastic. Samen met mijn dochter raap ik dat op uit de bossen in de omgeving en een deel van het plastic kunnen we recyclen. Binnenkort komen er nieuwe bankjes op het terrein, die gemaakt zijn van plastic uit de bossen die je om je heen ziet.”

Doen wij dat ook al? Ik kijk verbaasd om me heen. Het terrein blijft geheimen voor me houden. Aan de oppervlakte een oase van rust, maar daarbinnen bruist van alles. De vrouw knikt en stelt zich voor als Laura, CEO van Plasticvalley.

Het is nog groter dan ik dacht en dat pal onder mijn neus.

“Het idee is van mijn dochter van zeven. Die is in de coronatijd begonnen met het inzamelen van plastic uit de natuur. Al dat afval is hartstikke schadelijk voor de dieren en daar wilde ze wat aan doen.”

De actie werd overgenomen door scholen uit de buurt en voordat Laura het wist, had ze thuis een enorme berg plastic. Het zomaar aan de straat zetten om het op te laten halen, wilde haar dochter niet.

Zo is het balletje gaan rollen. Voor haar winkel in relatiegeschenken, maakte Laura al gebruik van de diensten van de repro en de houtzagerij op ons terrein en zo werd ze doorverwezen naar de tuinderij, een andere activiteit van de dagbesteding. Die clienten wilden graag helpen om het plastic te sorteren en de recyclebare stukken te selecteren voor hergebruik.

“Het is allemaal ontstaan uit het gedachtengoed van mijn dochter en op deze manier geven we daar invulling aan.”

Ze noemt het een dankbare vorm van sociaal ondernemen, zonder dat er nu urenlange brainstorm- en beleidsessies aan vooraf zijn gegaan. “We zijn gewoon begonnen en door met elkaar mee te denken is er een vorm ontstaan.”

“Ik had ook een bedrijf kunnen vragen voor het recyclen, maar dit voelt beter. Ik zie wat een zinvolle dagbesteding voor clienten kan betekenen. Ik benader ze vrolijk en vol energie en dan gebeurt er wat, zonder dat ik veel van hun achtergrond weet of waarom ze op het terrein verblijven.”

Ze wijst op de onlangs geopende beweegtuin. “Daar kun je dus binnenkort op de gerecyclede bankjes zitten. Ik zie je wel weer”, zegt ze en ze loopt door met de grote zak plastic.

Zo kan het dus ook. De kraamkamer van de Plasticvalley zit niet in een gepimpt fabriekspand in het centrum van een hippe metropool, maar gewoon op ons terrein. Nu nog onzichtbaar, maar dat duurt vast niet lang meer. De beweging komt op gang. Wij doen mee aan dezelfde, groene buitenwereld en verkleinen ook onze footprint. Op onze manier.


Datum laatste aanpassing: 06-12-2021